Opinie wyrażone w tym dziale, niekoniecznie odzwierciedlają poglądy redakcji Muscular Development (MD). MD nie popiera żadnych form nielegalnego dopingu, wykorzystywanego w sporcie, ani do innych, indywidualnych celów. MD nie popiera także stosowania legalnych rodków w radykalnie zawyżonych dawkach. Zamieszczone artykuły, mają jedynie charakter informacyjny i nie można ich traktować, jako porady o charakterze medycznym, i tym samym wykorzystywać do jakiejkolwiek terapii. Czytelnicy muszą zdawać sobie sprawę iż posiadanie niektórych wymienionych substancji może być zabronione. Jeśli pewne kwestie poszczególnego artykułu pozostały niezrozumiałe Czytelnicy powinni skonsultować wszystkie uzyskane informacje z wykwalifikowanym personelem medycznym. Redakcja nie odpowiada za szkody, jakie mógł wyrządzić sobie Czytelnik po zastosowaniu informacji zamieszczonych w tym dziale, jak i całym magazynie MD. Wszystkie artykuły stanowią jedynie pogląd ich autorów przez co nie mogą być w żaden sposób rozumiane, jako źródła wiedzy pewnej, o charakterze medycznym.
GHB pomaga w leczeniu alkoholizmu
Kwas 4-hydroksybutanowy (GHB) zwany inaczej pigułką gwałtu, jest silnie anaboliczną substancją, stosowaną przez kulturystów już około 15 lat temu. Preparat jest dopuszczony do stosowania w leczeniu narkolepsji (notoryczne zasypianie w ciągu dnia), ale przepisuje się go także w przypadkach chronicznego zmęczenia i alkoholizmu. Ze względu na powszechne nieprawidłowe stosowanie, amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zaklasyfikowała GHB jako lek z listy substancji o ograniczonym dostępie. Użycie GHB niesie za sobą poważne ryzyko śpiączki, a nawet śmierci, lecz może również przynosić znaczące korzyści w leczeniu. Włoscy badacze podkreślają, że GHB jest przydatny w leczeniu syndromu odstawienia alkoholu i uzależnienia od narkotyków. Inne badania dowiodły, że lek podniósł poziom hormonu wzrostu i wspomógł gojenie ran u szczurów. Preparat jest sprzedawany w Stanach Zjednoczonych przez firmę Jazz Pharmaceuticals i ma wiele zastosowań medycznych, spośród których większość nie została zatwierdzona przez FDA.
(„The Lancet” 2009, 373; s. 1519)
Testosteron podawany doustnie jest nieskuteczny w leczeniu starszych mężczyzn
Terapia uzupełniająca testosteron jest niezwykle popularna wśród starszych mężczyzn, chcących zapobiec utracie masy kostnej i mięśniowej, poprawić sprawność seksualną oraz jakość życia. Większość panów stosuje testosteron w postaci zastrzyków domięśniowych, kremów działających przez skórę lub w formie żelu. Testosteron można także stosować doustnie. Undekanian testosteronu jest doustnym lekiem na bazie oleju, wchłanianym przez system limfatyczny jelit. System limfatyczny to sieć naczyń, które przenoszą do krwiobiegu płyny, białka, tłuszcz i komórki oczyszczające. Badanie z University of Liege w Belgii pokazało, że doustne podawanie testosteronu nie miało wpływu na symptomy starzenia u mężczyzn po pięćdziesiątce. Badanym podawano placebo (fałszywy testosteron) albo 80, 160 lub 240 mg testosteronu dziennie w postaci kapsułek przez 12 miesięcy.. Podczas innego badania odkryto, że korzyści i skutki uboczne stosowania testosteronu zwiększają się w zależności od dawki. Suplementy testosteronu działają najskuteczniej w połączeniu z treningiem siłowym.. Testosteron buduje mięśnie, a ćwiczenia poprawiają zdolność do ich wykorzystywania.
(„European Journal of Endocrinology” 2009, 160; s. 821–831)
Miejscowe wstrzykiwanie IGF-1 zapobiega atrofii mięśni wywołanej infekcjami
IGF-1 jest silnym czynnikiem wzrostu mięśni, wydzielanym głównie przez wątrobę w odpowiedzi na hormon wzrostu. IGF-1 promuje mięśniową syntezę białek i zapobiega ich rozpadowi. Infekcje występujące po zabiegach chirurgicznych i ostrych kontuzjach mogą wywoływać atrofię mięśni, co na wiele miesięcy spowalnia gojenie i przywracanie ich normalnych funkcji. Badanie przeprowadzone na szczurach w The College of Medicine na Pennsylvania State University w Hershey udowodniło, że umieszczenie w mięśniach granulek IGF-1 zapobiegło atrofii mięśni po wywołanej eksperymentalnie infekcji tkanki. Granulat promował syntezę białek i powodował zmniejszenie ich rozpadu bez uwalniania IGF-1 do krwiobiegu. Technika ta promuje lokalne gojenie mięśni bez wpływu na inne tkanki.
(„Metabolism Clinical and Experimental” 2009, 5; s. 78 –797)
Cały artykuł można przeczytać w grudniowym "Muscular Development"