Androgeny, SARM i więcej mięśni na waszych kościach - styczeń 2010

Poziom androgenów we krwi wpływa na ilość receptorów androgenowych

Androgeny działają poprzez łączenie się z AR (receptory dla androgenów, z ang. Androgen Receptor). Naukowcy wciąż starają się znaleźć sposób, aby wykorzystać ten proces, którego podstawą jest fakt, iż anaboliczna odpowiedź na androgeny czy sterydy anaboliczne sterowana jest za pomocą AR. Przeprowadzono więc badanie, w którym chciano ustalić wpływ krążącego we krwi testosteronu (T) na odpowiedź mięśniowych receptorów dla androgenów, związaną z intensywnym treningiem oporowym. Ochotnicy płci męskiej dwukrotnie wykonywali ćwiczenia prostowania nóg w siadzie, przez dwa, oddzielone od siebie 1−3 tygodniową przerwą, dni. W grupie kontrolnej (KON), przed rozpoczęciem testu ochotnicy odpoczywali, a w grupie, w której sprawdzano wpływ testosteronu (WT), ochotnicy przechodzili przez wysoko pojemnościowy trening oporowy górnych partii ciała, zaprojektowany tak, by zwiększyć poziom krążącego testosteronu. I co odkryli naukowcy? WT, w porównaniu z wartościami spoczynkowymi w znaczący sposób wpływał na zwiększenie stężenia testosteronu (wzrost o 16%). Zakładamy, że jest to wzrost, ale nie jest on za bardzo dramatyczny. Poziom testosteronu w zależności od czasu, w grupie WT przewyższał o 14% wartości uzyskane w grupie kontrolnej. Dodatkowo, w porównaniu z kontrolą, ilość AR w trakcie treningu WT była większa. Można więc stwierdzić, że znaczne zwiększenie poziomu krążącego testosteronu wpływa na podwyższenie ilości AR po treningu oporowym. Sugeruje to, że jeden z mechanizmów odpowiedzialnych za hipertrofię mięśni szkieletowych, może być związany z wpływem treningu na poziom krążącego testosteronu, co z kolei powoduje zwiększenie ilości receptorów dla androgenów, z którymi docelowo łączy się testosteron. A jaki jest efekt końcowy? Większa ilość mięśni na waszych kościach!

SARM

Wprost uwielbiam SARM, cząsteczki, które dostarczają wam korzyści androgenów (anaboliczny efekt wywierany na mięśnie), przy jednoczesnym występowaniu minimalnych efektów ubocznych. Co zrobią urzędnicy nadzorujący świat sportu, gdy sportowcy zaczną zażywać duże ilości tych środków i nie będą pojawiać się u nich żadne efekty uboczne? Mechanizmy odpowiedzialne za tkankowo selektywną aktywność SARM (selektywne modulatory receptorów dla androgenów, z ang. Selective Androgen Receptor Modulators) nie są do końca poznane. Podobnie jest z właściwościami farmakokinetycznymi (FK) i farmakodynamicznymi (FD). Naukowcy przebadali ostatnio właściwości najnowszego SARM, LGD-3303 [9-chloro-2-etylo-1-metylo-3-(2,2,2-trifluoroetylo)-3H-pyrrolo[3,2-f]chinolino-7(6H)-onu], i jego wpływ na wykastrowane szczury z niedoborem androgenów. LGD-3303 wykazuje silne działanie aktywujące mięsień dźwigacz odbytu, przy czym jest częściowym agonistą gruczołów napletkowych i brzusznej części gruczołu prostaty. Co? Już tłumaczę, oznacza to, że związek ten powoduje rozrost mięśni szkieletowych i w mniejszym stopniu drugorzędowych organów płciowych. Wiem co sobie pomyśleliście: czy związek ten mógłby zwiększyć rozmiary mojego penisa? Niemożliwe. Dobra, wracając do badania, pomimo większej aktywności w mięśniach, niż w gruczole prostaty, miejscowe, tkankowe stężenie LGD-3303 okazało się być wyższe w gruczole prostaty, niż w mięśniu dźwigaczu odbytu. A co to oznacza? Najwidoczniej LGD-3303 wykazuje właściwości charakterystyczne dla SARM, ale są one niezależne od profilu farmakokinetycznego tych związków, co sugeruje, że główny mechanizm tkankowo-selektywnej aktywności wynika ze zmian w molekularnych interakcjach na poziomie receptora androgenowego. Gdy tylko naukowcy ustalą wszystkie czynniki determinujące efektywność SARM, to zapewne ta nowa klasa leków sprawi, że klasyczne sterydy anaboliczne będą niczym maszyny do pisania, podczas gdy SARM będą odpowiednikiem super szybkich komputerów.

Androgeny dla kobiet

Jeśli androgeny są tak bardzo szkodliwe, skoro sportowcy wciąż umierają z powodu ich stosowania, to dlaczego kobiety mogą je zażywać? I to w dodatku kobiety z niedoborem odporności! Lekarze od dawna zdają sobie sprawę z faktu, że niedobór androgenów jest częstym zjawiskiem występującym u kobiet zarażonych wirusem HIV. Jakie są więc długofalowe efekty transdermalnego stosowania testosteronu i jego wpływ na budowę ciała, gęstość kości, jakość życia i bezpieczeństwo tych kobiet? Przez 18 miesięcy dwudziestu pięciu losowo wybranym kobietom, zarażonym wirusem HIV podawano transdermalnie testosteron lub placebo, w dawce 300 mcg dwa razy na tydzień. Dawka ta jest bardzo mała, ale jak w przypadku wszystkich leków, dawka i czas podawania to kluczowe czynniki. Zobaczmy co stało się dalej. Na początku terapii pomiędzy grupami nie występowały żadne, znamienne statystycznie różnice. Stopień przerwania wynosił 16% i nie różnił się pomiędzy badanymi grupami (P=0,24). W leczonej grupie, po 18 miesiącach poziom wolnego testosteronu uległ podwyższeniu. Związek ten był dobrze tolerowany i nie wpłynął na poziom lipidów, funkcjonowanie wątroby czy wykładniki bezpieczeństwa. Indeks odtłuszczonej tkanki i indeks masy ciała zwiększył się w odpowiedzi na testosteron, podczas gdy ilość tkanki tłuszczowej nie uległa zmianie. Co więcej, testosteron wpłynął na zwiększenie gęstości mineralnej kości bioder. No i wreszcie testosteron w znaczący sposób poprawiał nastrój (obniżał stany depresyjne) i likwidował problemy zaburzające funkcje seksualne. Podsumowując, bezpieczeństwo i efektywność testosteronu wobec kobiet zarażonych wirusem HIV została potwierdzona naukowo. Dlaczego więc media są tak przeciwne stosowaniu sterydów?

COX-2, po prostu powiedz NIE

Moja rada dla sportowców brzmi następująco: nie zażywajcie środków przeciwbólowych, chyba że ból jest tak silny, że wpływa na wykonywanie codziennych czynności. Ale jeśli jesteście w stanie znieść ból, to pozwólcie by wasz organizm samodzielnie przeszedł przez naturalny proces regeneracji. Aby zmniejszyć ból mięśni, będący rezultatem super intensywnego treningu fizycznego, często stosuje się leki przeciwzapalne. Ale badania naukowe sugerują, że składniki odpowiedzi antyzapalnej naszego organizmu mogą być wymagane do naprawy mięśni i ich rozrostu. Naukowcy, wykorzystując model „synergistycznej ablacji” hipertrofii mięśni szkieletowych, z jednoczesnym wykorzystaniem specyficznego inhibitora COX-2, NS-398, sprawdzili jaki wpływ wywiera COX-2 na wywołany przeładowaniem wzrost mięśni u myszy.

W porównaniu z grupą kontrolną u zwierząt, którym podawano NS-398 nastąpiła redukcja przyrostu masy i spadek zawartości białek w przeładowanych mięśniach. Co więcej, inhibitory COX-2 zmniejszyły aktywność urokinazowego aktywatora plazminogenu oraz obniżały stopień akumulacji makrofagów i proliferacji komórek, czyli czynników wymaganych w procesie rozrostu mięśni, następującego w wyniku synergistycznej ablacji. Te wyniki wykazują, że aktywność COX-2 jest wymagana w procesie hipertrofii mięśni szkieletowych. Tak więc trzymajcie się z daleka od tego typu leków. Na krótszą metę mogą one pomóc wam zmniejszyć ból, ale wpłyną negatywnie na zdolność mięśni do rozrostu.

Follistatyna

Follistatyna (FS) jest glikoproteiną występującą we wszystkich tkankach naszego organizmu. Bardzo ekscytujące badania wykazały potencjał tej substancji w stymulowaniu rozrostu mięśni szkieletowych. Follistatyna zahamowuje działanie kilku związków, należących do nadrodziny TGF-beta, miedzy innymi miostatyny, czynnika będącego negatywnym regulatorem wzrostu mięśni. Najnowsze badanie skoncentrowało się na mechanizmach hipertrofii mięśni indukowanej follistatyną. Aby przebadać rolę, jaką odgrywają komórki satelitarne i ustalić efekt działania FS, naukowcy wykorzystali promieniowanie, za pomocą którego zniszczyli zdolność proliferacyjną endogennych komórek satelitarnych. Nie było zaskoczeniem odkrycie, że w wyniku nadekspresji FS, w grupie kontrolnej waga mięśni szkieletowych uległa zwiększeniu o 37%, natomiast w grupie napromieniowanej osiągnęła tylko 20%. Potwierdza to znaczenie proliferacji komórek w procesie hipertrofii indukowanej FS. Zatem zarówno proliferacja komórek satelitarnych, jak i inhibicja miostatyny, to procesy zaangażowane w rozrost tkanki mięśniowej, indukowany FS. Nie przegapcie najnowszych naukowych doniesień dotyczących follistatyny.

Bibliografia:
1.Spiering B.A., Kraemer W.J., Vingren J.L., et al., Elevated endogenous testosterone concentrations potentiate muscle androgen receptor responses to resistance exercise, J Steroid Biochem Mol Biol, 114: 195-9 (2009).
2.Vajda E.G., Lopez F.J., Rix P., et al., Pharmacokinetics and pharmacodynamics of LGD 3303 [9-chloro2-ethyl-1-methyl-3-(2,2,2-trifluoroethyl)-3H-pyrrolo-[3,2-f]quinolin-7(6H)-one], an orally available nonsteroidal-selective androgen receptor modulator, J Pharmacol Exp Ther, 328: 663-70 (2009).
3.Dolan Looby S.E., Collins M., Lee H., Grinspoon S., Effects pf long-term testosterone administration in HIV-infected women: a randomizes placebo-controlled trial, Aids, 23: 951-9 (2009).
4.Miyazaki M., Esser K.A., Cellular mechanisms regulating protein synythesis and skeletal muscle hypertrophy in animals, J Appl Physiol, 106: 1367-73 (2009).
5.Medeiros E.F., Phelps M.P., Fuentes F.D., Bradley T.M., Overexpression of Folliststin in Trout Stimulates Increased Muscling, Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol, (2009).
Gilson H.M., Scchakman O.R., Kalista S., Lause P., Tsuchida K., Thissen J.P., Follistatin Induces Muscle Hypertrophy through Satellite Cell proliferation and Inhibition of Both Myostatin and Activin, Am J Physiol Endocrino Metab, (2009).