Puchar Polski – Zabrze 2011

W tym roku, tradycyjnie, największa kulturystyczna impreza jesieni odbyła się w Zabrzu. Jak zwykle, wszystko było połączone w jeden wielki maraton kulturystyki i fitness. Były Mistrzostwa Polski Juniorów i Weteranów w Kulturystyce i Fitness, a także Puchar Polski. Łącznie, biorąc pod uwagę wszystkie podziały, także na płeć i wiek, było aż 19 kategorii indywidualnych i dwie drużynowe.

Kiedy czytam fora internetowe, nasuwa mi się pewna myśl związana z wpisami „speców”, którzy ciągle tylko narzekają na organizację zawodów. Spróbujcie raz w życiu zorganizować takie wydarzenie, ogarnąć całe przygotowania, zawodników, sędziów, działaczy, sponsorów, widzów, ekipy techniczne, halę, hotele i wiele innych rzeczy, które mi nie przychodzą od razu do głowy, a później możecie marudzić, jaka to była kiepska organizacja, bo na miejscu nie można było dobrze zjeść albo coś w tym stylu.

Naprawdę, to co od lat robi Jurek Szymański w Zabrzu zasługuje na wielkie słowa pochwały, a jak ktoś uważa, że umiałby zrobić to lepiej, to zawsze ma możliwość zorganizowania zawodów w ramach PZKFiTS lub innej federacji.

Wracając do samych zawodów, do ich sportowego aspektu, to moja opinia pokrywa się z odczuciami większości obecnych. Tak mocno obsadzonej imprezy, tylu zawodników i zawodniczek o takich nazwiskach i w dodatku tak świetnie przygotowanych nie było w Polsce od lat. Wyniki i zdjęcia pewnie już sobie obejrzeliście na wcześniejszych stronach MD lub w Internecie, dlatego ja skupię się na swoich subiektywnych obserwacjach najciekawszych momentów i pojedynków imprezy.

Wśród juniorów poziom był zróżnicowany, dla niektórych jest jeszcze troszkę za wcześnie na start, ale zwycięzca open, Witek Pomećko, to moim zdaniem już klasa światowa w tej kategorii. Znakomicie przygotowany, zarówno pod względem masy, jak i dopracowania sylwetki, bardzo ładne rozłożyste kształty, krótko mówiąc, bezapelacyjnie zwyciężył swoją kategorię i open.

Gdy piszę te słowa, nie znam jeszcze wyników z MŚ juniorów, ale kiedy czytacie ten artykuł, wyniki tych zawodów są już powszechnie znane. Mam nadzieję, że Witek przywiózł z Hiszpanii medal, bo jego forma naprawdę robiła wrażenie.

Wśród weteranów młodszych (40–49 lat) zwycięstwo Tomka Błaziaka nie było zaskoczeniem, Tomek wygrał także open weteranów, a nawet zajął świetne, piąte miejsce w Pucharze Polski seniorów, natomiast nikt się nie spodziewał dopiero czwartego miejsca Henia Hryszkiewicza, w końcu to medalista zawodów międzynarodowych. Tym razem jednak był gorzej przygotowany i słusznie zajął dopiero czwartą lokatę.

Wśród najstarszych weteranów panowie Puchniarz, Olejko, Kunecki i Cichocki od lat niemal w komplecie stawiają się na mistrzostwach Polski i zawsze w dobrej formie. Tym razem dosyć wyraźną przewagę miał Piotr Puchniarz i było to zwycięstwo jak najbardziej zasłużone.

Więcej w grudniowym wydaniu Muscular Development

Witaj Marku. Cóż można napisać osobie, która w wieku 16 lat ma już za sobą kilka operacji zagrażających życiu? Chyba tylko to, żebyś się nie poddawał i cały czas walczył nie tylko o odzyskanie zdrowia. W takich momentach ludzie zdrowi, którzy mogą bez przeszkód ćwiczyć i realizować swoje pasje, tym bardziej muszą docenić to co mają, bo na co dzień każdemu się wydaje, że jego problem – np. to że lewy biceps jest o 1 cm mniejszy od prawego, jest najważniejszy na świecie. Ale nie będę tu moralizował i uskuteczniał pogadanek, zadałeś pytanie i należy ci się odpowiedź.

Szkoda, że nie masz jednak tej ławki, najlepiej regulowanej. To uprościłoby trochę sprawę z niektórymi ćwiczeniami. Rozumiem, że trening A to pierwszy trening w tygodniu, B – drugi, a C – trzeci. Myślę, że taki trening jak robisz – wszystkie grupy mięśniowe na jednym treningu, trzy razy w tygodniu, jest dobry na dwa, trzy pierwsze miesiące ćwiczeń, i to tylko po to, aby przyzwyczaić mięśnie do jakiegokolwiek wysiłku i wyczuć technikę ruchu w poszczególnych ćwiczeniach. A z tego co się zorientowałem, trenujesz już jakiś czas, więc spokojnie możesz przejść do treningu dzielonego.

Proponuję ci rozdzielić trening na trzy sesje i każdą wykonywać jeden raz w tygodniu. Oczywiście pamiętaj, żeby po każdym treningu był minimum dzień przerwy od siłowni. Idealnie byłoby gdybyś trenował w poniedziałek, środę i piątek, ale jeśli lepiej ci pasuje, to może to też być np. wtorek, czwartek, sobota lub też poniedziałek, środa, sobota. Najważniejsze, żebyś w takim systemie nie trenował dwóch dni pod rząd i żeby przerwa pomiędzy jednym a drugim treningiem nie była dłuższa niż dwa dni. Aeroby, jeśli masz czas, proponuję wykonywać nawet sześć dni w tygodniu, niezależnie od tego, czy to będzie po treningu siłowym, czy w dni wolne od siłowni, rób je zawsze 40–60 minut, nie mniej niż 40. Jeden dzień w tygodniu rób sobie całkowicie wolny.

Ogólnie, może to jest i dużo wysiłku, ale w twoim wieku przy tej wadze nie ma żadnych kompromisów; jeśli chcesz spalić tłuszcz, po prostu musisz się porządnie wziąć do roboty i zrobić to, co sobie zaplanowałeś.

Trening możesz podzielić tak: w jednym dniu: klatka, bicepsy, tricepsy, w drugim nogi, łydki, brzuch, przedramiona, a w trzecim barki, grzbiet, kaptury.

Ciężko mi tu pisać o konkretnych ćwiczeniach, na 100% nie wiem co możesz wykonywać na swoich przyrządach. Na pewno dorzuć drugie i ewentualnie trzecie ćwiczenie na każdą grupę, tak, żebyś łącznie robił ok. 10 serii na większe grupy mięśniowe (klatka, barki, grzbiet, nogi) i 6–8 serii na mniejsze. Pierwsze ćwiczenie rób podstawowe, na większym ciężarze, przy 8–10 powtórzeniach, w następnych możesz zmniejszać obciążenia i wykonywać po ok. 12 powtórzeń.

Jeśli chodzi o dietę, to zapewne wiesz, że jest to najważniejszy aspekt procesu odtłuszczania. W każdym numerze MD znajdziesz na ten temat kilka artykułów, ja też w swojej rubryce często udzielam porad dotyczących spalania tłuszczu, więc nie będę ci pisał na temat kurczaka, ryżu brązowego, warzyw itp. Myślę, że masz na ten temat odpowiednią wiedzę, a jeśli nie, to poszukaj informacji o tym w archiwalnych numerach MD.

Odnośnie suplementacji, na razie nic nie kombinuj, jesteś jeszcze za młody na poważniejsze suplementy, poza tym nie wiem dokładnie jak to wygląda w przypadku twoich schorzeń. Jedyne co możesz sobie kupić, żeby wspomóc odchudzanie to dobrej jakości białko (najlepiej czysty izolat serwatki Mr. Big czy Big Zone, bez tłuszczu i węgli) i najzwyklejszą karnitynę w płynie czy w kapsułkach (Vitalmax L-Karnitin Mega Capsules^®). Na tym etapie nic więcej ci nie trzeba.

Mam nadzieję, że trochę pomogłem. Piszesz, że masz nadzieję na utrzymywanie ze mną kontaktu. Jak najbardziej! Chciałbym, żebyś rozpisał sobie trening i dietę według porad, które dostałeś i taką rozpiskę prześlij na mój mail, a ja dokładnie opiszę, czy moim zdaniem wszystko jest OK.

Jeśli chodzi o moją osobę namalowaną przez ciebie na szkle, to… nie wiem za bardzo co napisać. To byłoby super, coś innego…Nie chciałbym cię tu na coś naciągać, czy zabierać ci czas, ale jeśli to nie byłby dla ciebie zbyt duży problem, to byłbym zaszczycony, mając u siebie coś takiego.

Pozdrawiam cię i wracaj szybko do zdrowia.

Cześć. Na wstępie dziękuję za życzenia i muszę Cię przeprosić, a jednocześnie po raz kolejny zaapelować do naszych czytelników. Przepraszam, że pytając o trening w wakacje, dostajesz odpowiedź już po wakacjach. Jak wielokrotnie pisałem, jeśli macie jakieś problemy czy pytania doraźne, wymagające w miarę szybkiej odpowiedzi, musicie się z tym udać do kogoś innego, bo może być tak, że będziecie czekać na odpowiedź, którą dostaniecie pół roku po zadaniu pytania. Tak niestety bywa. Cykl wydawniczy jest taki, że ja wysyłam do redakcji swoje artykuły ponad miesiąc przed ukazaniem się gazety. Ponadto każde pytanie od czytelnika idzie, że tak powiem na koniec kolejki. Pytań jest sporo, a w każdym numerze mogę odpowiedzieć na dwa, maksimum trzy, czasami tylko na jedno, jeśli akurat w swojej rubryce oprócz odpowiedzi poruszam jakieś sprawy bieżące. Do tego dochodzi okres wakacyjny, gdy w sierpniu gazeta się nie ukazuje. To wszystko sprawia, że na odpowiedzi musicie poczekać parę miesięcy, więc jeśli problem jest z gatunku „palących”, trzeba poszukać odpowiedzi gdzie indziej.

Ja oczywiście odpowiem na Twoje pytanie, ale w te wakacje nie miałeś pożytku z mojej odpowiedzi, miejmy nadzieję, że przyda się na następne wakacje, ewentualnie ktoś inny skorzysta z tej porady. A więc do rzeczy.

Jeśli chodzi o akcesoria treningowe, jak najbardziej używam pasa kulturystycznego. Jest to dla mnie podstawowy sprzęt. Czy używać go we wszystkich ćwiczeniach, czy tylko w wybranych, to jest sprawa dyskusyjna i każdy ma swoje zdanie na ten temat. Na pewno nie podlega dyskusji, że trzeba go używać w ćwiczeniach obciążających grzbiet i wymagających stabilizacji kręgosłupa, czyli wszelkiego rodzaju ćwiczeniach na mięśnie grzbietu, barki, nogi. Ja używam też pasa przy trenowaniu bicepsów, tricepsów czy łydek, szczególnie w ćwiczeniach stojąc. W ćwiczeniach na te grupy, ale siedząc, też mam go na sobie, jednak nie muszę go wtedy zbyt mocno dopinać. Podobnie jak przy ćwiczeniach na klatkę.

Pas odpuść sobie przy treningu brzucha, wykonując spięcia na ławce, skłony na skosie, czy wznosy nóg w zwisie, ale już przy ćwiczeniach z dużym obciążeniem, jak np. skłony klęcząc, z linką wyciągu, jak najbardziej go używaj. Krótko mówiąc, moje zdanie jest takie, że raczej pasa używaj cały czas, z wyjątkiem ćwiczeń, w których ewidentnie przeszkadza (np. spięcia brzucha), ale mocniej go dopinaj w ćwiczeniach obciążających grzbiet i kręgosłup.

Pasków treningowych nie używam. Oczywiście nie znaczy to, że nie powinno się ich używać, w końcu ktoś je produkuje, mnóstwo ludzi je kupuje, stosuje i nie twierdzę, że wszyscy oni są w błędzie, ale ja ich po prostu nie potrzebuję. Myślę, że będąc bardzo zaawansowanym ćwiczącym, można sobie w ostatnich seriach danego ćwiczenia takimi paskami pomóc, żeby jednak wykonać to 1–2 powtórzenie więcej, zanim „puszczą” nadgarstki, i w ten sposób bardziej stymulować trenowany mięsień, oczywiście wszystko przy zachowaniu prawidłowej techniki ruchu. Ale osoba w miarę początkująca, czy taka jak Ty, z dwuletnim stażem, więcej może sobie tymi paskami bardziej zaszkodzić niż pomóc. Musisz się starać jak najbardziej rozwijać naturalne możliwości organizmu, także naturalną siłę uchwytu, a stosowanie pasków mocno to ogranicza. O ile pas sprzyja bezpieczeństwu ćwiczącego i powinno się z niego korzystać, to paski są po prostu elementem wspomagającym, który na obecnym etapie nie jest Ci do niczego potrzebny.

Podobne zdanie mam na temat opasek elastycznych na łokcie i kolana. Uważam, że powinno się ich używać profilaktycznie, tylko przy maksymalnych ciężarach i minimalnej liczbie powtórzeń. A Ty w wieku 17 lat nie powinieneś robić tego typu serii na swoich treningach, o ile trenujesz kulturystykę, a nie trójbój. Skup się na stymulacji mięśni, robiąc 8–12 powtórzeń w serii, nie schodź nigdy poniżej 6, bo wtedy używasz takiego obciążenia, że nie są Ci potrzebne ochraniacze na łokcie i kolana.

Druga część Twojego pytania dotyczyła treningu rano. Tu można pójść dwojakim torem. Wszystko zależy od tego, o której godzinie masz zamiar wstać, jaka będzie przerwa między pierwszym posiłkiem a treningiem. Jeśli byłoby to przynajmniej 1,5–2 godziny, wtedy sprawa jest prosta. Wstajesz, jesz normalne śniadanie, czyli np. jajka w jakiejkolwiek formie i do tego płatki owsiane (możesz to zjadać razem, np. w formie placka), po posiłku masz do treningu ok. 1,5 godziny, na pół godziny przed ćwiczeniami wypijasz kawę (jeśli lubisz wypić przed treningiem małą czarną, jeśli nie, to nie) i idziesz na trening. Po ćwiczeniach łykasz carbo + antykataboliki, a 30–40 minut później spożywasz normalny posiłek potreningowy (ryż z kurczakiem czy rybą i warzywami). To standard.

Problem może być wtedy, gdybyś chciał pospać jak najdłużej i nie tracić czasu na przygotowanie śniadania, a jednak przedtreningowy posiłek trzeba zjeść, bo pójście na siłownię na czczo to zabójstwo dla Twojego organizmu, a kolei zaraz po posiłku też ciężko jest trenować, by żołądek nie był zbyt obciążony. W tym przypadku trzeba spożyć jakieś węglowodany i jakieś białko, ale tak, żeby trwało to krótko i jednocześnie było dobre dla Twoich mięśni. Możesz po wstaniu wypić porządną porcję gainera, ok. 100 g, ale takiego zawierającego więcej białka (np. Vitalmax Gainer 2 lub Vitalmax Gainer 30). To dobra metoda, ale jest jeszcze lepsza.

Jak pewnie już zauważyłeś, mój sponsor Atleta Łódź, wprowadził na polski rynek dwie niemieckie firmy Mr. Big i Big Zone. W ofercie pierwszej z nich jest produkt Energy Cake. To energetyczne ciastko na bazie płatków owsianych. Ostatnio pisałem, że niemal uzależniłem się od batonów Mr. Big Nut to Nut, takie są pyszne. Ale Energy Cake smakuje po prostu jak kawałek ciasta! Są przepyszne, na dodatek produkowane aż w siedmiu smakach, więc jest w czym wybierać. W Twoim przypadku, a także w przypadku osób potrzebujących szybkiego dostarczenia węglowodanów, idealnie się sprawdzą. Nie są to węgle proste, więc nie ma problemu ze skokiem insuliny, jak na szybki posiłek przedtreningowy będą niezastąpione. Jeden taki baton waży aż 120 g, zawiera prawie 70 g zdrowych węgli, z tym, że nie jest to baton białkowy, białka ma 8–9 g, więc musisz je uzupełnić, najlepiej w formie izolatu serwatki (też bardzo dobry Mr. Big Whey Isolate).

Zjedzenie całego posiłku (Energy Cake + izolat) zajmie Ci nie więcej niż 5 minut, po nim spokojnie możesz wyjść na siłownię, zanim dojdziesz, przebierzesz się i zaczniesz trening, to wszystko zacznie już robić dobrą robotę w Twoim organizmie. A po treningu tradycyjnie, najpierw carbo + antykataboliki, a 30–40 minut później jesz pełen posiłek.

Mam nadzieję, że pomogłem, jeśli nie teraz, to może wtedy, gdy następnym razem zajdzie konieczność tak wczesnych treningów, a może rada posłuży też innym czytelnikom, którzy trenują krótko po obudzeniu się i nie wiedzą jak rozwiązać problem szybkich i odżywczych posiłków. Pamiętajcie, nie ważcie się trenować bez zjedzenia śniadania. Jeśli nawet nie zasłabniecie na treningu, to i tak będziecie mieć mało siły i energii, a jeśli tę energię nadbijecie sobie jakimiś stymulantami (mocną kawą czy termogenikiem) to mózg może uda się oszukać, ale mięśni nie i prędzej czy później odbije się to na ich rozmiarze i jakości.

Jak ten czas leci. Za mną już grubo ponad 20 lat przygody z kulturystyką – teraz stałem się weteranem tego sportu. I to takim pełną gębą, ponieważ debiut w tej kategorii wiekowej mam już za sobą. Ogólnie wypadło nieźle, ale pluję sobie w brodę, bo mogło być lepiej. Ale po kolei.

Tegoroczne Mistrzostwa Europy Juniorów i Weteranów w Kulturystyce odbyły się w Hiszpanii, w pięknej miejscowości Alcala de Henares położonej ok. 30 km od Madrytu. Pierwotnie termin tej imprezy ustalono na 18−19 czerwca, jednak nastąpiła jakaś obsuwa i nagle dowiedziałem się, że odbędzie się ona tydzień później, 25−26 czerwca. Nie muszę mówić co znaczy taka wiadomość dla kulturysty, a żeby było jeszcze ciekawiej miałem już kupiony bilet lotniczy na pierwszy termin. Oczywiście lipa straszna, z formą dam sobie radę, ale parę złotych na samolot poszło w błoto. Na szczęście na wysokości zadania stanął PZKFiTS, chyba coś w tym maczał palce Heniu Hryszkiewicz, w każdym razie, po jakichś pismach interwencyjnych dostałem zwrot części kasy za niewykorzystany bilet. Dobre i to.

Praktycznie cały wyjazd spędziłem właśnie z Heńkiem i jego synem Michałem, lot mieliśmy z Gdańska, przez Frankfurt do Madrytu. Stamtąd w taksówkę i dotarliśmy do hotelu, w którym mieliśmy zarezerwowany nocleg. Na miejscu byliśmy dzień przed zawodami. Na drugi dzień rano pojechaliśmy do hotelu, gdzie odbywało się ważenie, byliśmy tam ok. godz. 11.00, ale reszta polskiej drużyny przyjechała ok. 17.00, a ważenie rozpoczęło się o 19.00.

Jak to zwykle bywa, zaczęło się rozglądanie po rywalach, w mojej kategorii było nas sześciu, ja ważyłem coś ok. 94 kg i nieskromnie powiem, że po pierwszym sondowaniu byłem przekonany, że mogę wygrać. Mała niespodzianka czekała mnie wieczorem, na tablicy wywieszony został bowiem rozkład następnego dnia (soboty) i zobaczyłem, że nie ma tam w ogóle mojej kategorii. Okazało się, że IFBB eksperymentalnie wprowadziło na te zawody taki podział, że jedne kategorie miały eliminacje i finały tym samym dniu, a inne miały to rozłożone na dwa dni. Czyli nie było tak jak zawsze, że każdy miał w sobotę eliminacje i w niedzielę finał, a niektórzy mieli w niedzielę i eliminacje, i finał. Z tego co wiem zależało to od liczby zawodników startujących w danej kategorii. Ja miałem właśnie eliminacje i finały w jednym dniu, w niedzielę.

Trochę mi to skomplikowało sytuację z podażą wody przed zawodami, a także z ćwiczeniami. Ja jestem takim zawodnikiem, który do samych zawodów musi trenować, inaczej mięśnie stają się płaskie i jest nieciekawie. Dlatego zawsze sobotnie eliminacje to dla mnie taki rodzaj treningu przed finałami. Poza tym temperatura powietrza dochodziła do 40°, więc dodatkowy dzień bez wody to istna katorga. Ale z drugiej strony, warunki były takie same dla mnie jak i dla moich rywali, więc nie ma co narzekać, trzeba walczyć.

Same zawody przebiegłyby zgodnie z moim planem, gdybym tylko nie dał ciała w pokazie dowolnym. W rundzie umięśnienia szedłem łeb w łeb z zawodnikiem z Rosji i zakończyliśmy tę rundę z równą ilością punktów i dosyć wyraźną przewagą nad resztą stawki. Niestety, przegrałem wyraźnie rundę pozowania. Choć z reguły ten element rywalizacji mam nienagannie przygotowany, tym razem jakoś się do niego nie przyłożyłem. A właściwie w ogóle nic w tym kierunku nie zrobiłem. Jakoś tak bardzo skupiłem się na formie startowej, że gdzieś w tym wszystkim w ogóle nie ćwiczyłem pozowania myśląc, że jakoś to będzie.

Niestety, jakoś nie było. Pokaz dowolny improwizowałem, skróciłem go o ok. 5 s i w efekcie w tej rundzie przegrałem z Rosjaninem 5 punktami i zdobyłem srebrny medal. Generalnie, po wszystkim byłem na siebie zły, bo nie musiałem przegrać, sportowo czułem się mocny i lepszy od mojego rywala, ale faktem jest, że patrząc na całokształt, przegrałem zasłużenie.

Mam przynajmniej nauczkę na przyszłość, że nic się samo nie zrobi, każdy detal występu musi być dopieszczony, bo głupio później w ten sposób przegrać medal i zniweczyć kilkumiesięczny trud przygotowań. Ale nie ma co narzekać, jestem wicemistrzem Europy, nie jest źle.

Teraz przede mną sezon jesienny, przede wszystkim Mistrzostwa Świata Weteranów w Kulturystyce, które na szczęście przeniesiono znów do Hiszpanii, więc koszty wyjazdu będą nieporównywalnie niższe z Meksykiem, gdzie miały być początkowo. Mam nadzieję, że tam też powalczę o najwyższe trofea i tym razem wszystko pójdzie tak jak trzeba.

Witaj. Jeśli chodzi o aeroby, to mam to szczęście, że mam bardzo dobrą przemianę materii i przez to dosyć specyficzne podejście do aerobów. Na masie w zasadzie robię ich bardzo niewiele, 2−3 treningi na rowerku w tygodniu dla podtrzymania metabolizmu. Natomiast w trakcie przygotowań do zawodów po prostu robię kombinacje. Jeśli czytasz moją rubrykę w MD, powinieneś wiedzieć, że często podczas przygotowań zastępuję tradycyjne ćwiczenia aerobowe sesjami treningu obwodowego czy treningami na macie. Być może niedługo spróbuję jeszcze czegoś innego. W każdym razie zauważyłem, że na mnie to fajnie działa i nie jest takie monotonne, jak zwykłe kręcenie na rowerze stacjonarnym. Ale moich doświadczeń, ze względu na określone warunki, raczej nie powinieneś dostosowywać do siebie.

Jeśli chcesz spalić tłuszcz, a nie masz jakiejś szczególnej wiedzy jak to robić, nie kombinuj, ale po prostu rób najzwyklejszy trening aerobowy na stepperze czy rowerze stacjonarnym. A kiedy taki trening wykonywać? Tu też opcje mogą być różne.

Są tzw. „nowoczesne metody” mówiące, że rano czy po treningu nie powinno się kręcić aerobów, ponieważ może to pogłębiać katabolizm i spalać mięśnie, ale ja jestem tradycjonalistą i radzę jednak robić je właśnie w tych porach. Czyli rano i po treningu siłowym. Z tym, że u Ciebie, jak mówisz, poranek odpada ze względu na pracę. W takim razie rób je właśnie po siłowni. Pamiętaj jednak o uzupełnieniu podstawowych substancji antykatabolicznych pomiędzy treningiem siłowym i aerobowym. Mówię tu o odżywce typu carbo i jakimś suplemencie. Do wyboru masz BCAA, glutaminę, taurynę, HMB lub wszystkie razem. Ilości zależą od Twojej wagi i zasobności portfela.

Także ilość aerobów na masie zależy od tego jak wyglądasz i jaki jest stopień Twojego otłuszczenia. Jeśli jest niewielki, możesz w ogóle zrezygnować z tego rodzaju aktywności w tym okresie, jeśli średni, rób te ćwiczenia 3 razy w tygodniu po 30 min, natomiast jeśli jesteś porządnie otłuszczony, nie masz problemów z przybieraniem na masie, ale masz problemy z jakością tej masy, wówczas kręć aeroby 40 min po każdym treningu siłowym i od czasu do czasu w dni bez siłowni też wejdź na 40 min na bieżnię lub rowerek.

Skoro pytasz o Powerball, to napiszę Ci, co wiem na ten temat i nie będę rozwodzić się nad całą resztą. Muszę jednak dodać jedną uwagę: w naszym sporcie nawet trenowanie „dla siebie” wymaga, jeśli nie specjalistycznej diety, to przynajmniej zwracania uwagi na to, co się je. Ja rozumiem, że ktoś nie trenuje po to, żeby starować, ale po to, żeby fajnie wyglądać, choćby na plaży. A do tego, jeśli nie masz supergenetyki, potrzebujesz dobrego paliwa. Poza tym jeśli i tak już ktoś spędza na siłowni kilka godzin tygodniowo, to lepiej zwrócić uwagę na właściwe odżywianie, choćby po to, żeby tych godzin nie marnować. Nie ma nic bardziej wkurzającego niż ciężka praca, która nie przynosi efektów, a tak może być w przypadku treningu siłowego nie popartego właściwym odżywianiem.

Wracając do Powerballa, osobiście nie miałem z tym żadnej styczności, ale wypytałem znajomych, którzy się tym bawili i faktycznie potwierdzają, że to fajna rzecz działająca bardzo dobrze na przedramiona. Trenując przedramiona przy pomocy Powerballa, z pewnością zwiększysz ich wytrzymałość, ponadto udowodniono, że regularny trening tym urządzeniem wzmocni twoje nadgarstki, a skoro trenujesz na siłowni, może się to okazać dodatkowym atutem tego urządzenia. Nie zastąpi ono oczywiście typowych ćwiczeń na przedramiona, które wykonujesz na siłowni, i o tym także musisz pamiętać decydując się na zakup. Powerball częściej stosowany jest w innych sportach, np. w tenisie, jednak wydaje mi się, że to bardzo dobry dodatek także dla osób uprawiających sporty siłowe.